Bu oyuna başladığım zaman ve bitirdiğim zaman cidden garip duygular hissettim. İlk önce başladığım birkaç saat içerisinde oyun fazlasıyla böyle düşmanları kestirmeye başlayınca "Herhalde No More Heroes gibi bol kanlı kesip ilerlemeli olacak" diye düşündüm. Fakat pek de öyle olmadı özellikle oyunun ilk bölümlerinde oyundan tiksindim, nefret ettim ve fazlasıyla gömdüm. Böyle kafayı hiç yemeyi beklemediğim bir oyundu. Bu kadar sinirlenmemin sebebi aslında baya basitti oyun fazlasıyla hantal hissettiriyordu ve bu bölümler ilerledikçe bu his daha çok artmaya başlamıştı. Tabii bu durumu bir gözümün alışmadığı oyun stili ve düşmanların birbirinin laciverdi veya büyüğü olması durumu da sinirimi ikiye katlamıştı. Üstelik başlangıçta bu kadar bunalınca oyunun hikaye anlatmaya çalışan kısımlarında sıkıntıdan ölüyordum.
Aslında oyun hiç kötü değil benim bu kadar sıkıntıdan patlamamın sebeplerinden biri şu oyunda yetenek açabildiğimizi 3. boss savaşı zamanı falan fark ettim. O yüzden bu kadar sinir olduğumu anladım çünkü yetenekleri açtıkça cidden oyun kendinin hack and slash olduğunu hissettirmeyi başarabiliyor. Oynanıştan sıkılma durumu geçince oyunun stiline az çok gözüm alıştı. En nihayetinde oyun hikayeyi takip ettirmeyi de başardı ama zaten öyle komplike düzeyde takip etmezsen oyunun zevkini bozacak türden bir hikayeye sahip değil. Yine yönetmenimiz SUDA51'in diğer bir oyunu olan No More Heroes'a benzer bir hikayesi var. Nasıl Travis bir suikastçı ise ana karakterimiz Mondo'da bir infazcı ve kendisi hakkında bir takım problemleri ve cevapsız sorularını aldığı işler üzerinden cevaplarını arıyor. Tabii Killer is Dead NMH gibi daha böyle esprili tonu yerine biraz karanlık biraz da abes tonda ilerleyen bir hikayeye sahip.
Hikayede ilerledikçe karşıma böyle birbirinden farklı tiplerin karşıma boss olarak gelmesi fazlasıyla oyuna devam etme isteği uyandırmıştı. Birbirinden farklı tiplerdeki bossların oyuna devam etme isteği verdiği halde oyundaki düşmanların neredeyse çoğu birbirinin aynısı olduğu için bazen oyununun acaba ne zaman yeni bir düşman getireceğini düşünüyordum. Düşman tasarımları üstüne üstlük hiç hoşuma gitmedi hepsi böyle robotumsu ucubeler istisna olarak da drone düşmanlar var. Drone düşmanlar zaten 2 çeşit bu robotumsu ucubeler de galiba 4-5 çeşitler ama bu düşmanların sürekli aynı olmalarını oyunun kısa olmasına yorabilirim. Bu arada yan etkinliklere pek bulaşmazsanız oyun gayet kısa 6 saat civarı bir sürede bitiyordu yanlış hatırlamıyorsam. Yan etkinliklere bulaşmak derken yan etkinlik olarak sunulan içerik kız tavlamak. Bence gayet iyi bir seçim. Başlangıçta tek bir karakter tavlamaya başladıktan sonra hikayede ilerlediğinizde birkaç karakter daha ekleniyor. Ben oyunu bu tavlama görevlerine çok az girerek bitirdim. Yani pek bir fikrim yok ama bildiğiniz randevuya gittiğiniz bir şekilde aranızı yapmaya çalışıyorsunuz.
Oyun gayet eğlenceliydi başlarda baş ağrıları geçirmeme sebep olsa da ilerledikçe fazlasıyla zevk aldım. No More Heroes'u beğeniyorsanız Killer is Dead'e bir şans verebilirsiniz.
Aslında oyun hiç kötü değil benim bu kadar sıkıntıdan patlamamın sebeplerinden biri şu oyunda yetenek açabildiğimizi 3. boss savaşı zamanı falan fark ettim. O yüzden bu kadar sinir olduğumu anladım çünkü yetenekleri açtıkça cidden oyun kendinin hack and slash olduğunu hissettirmeyi başarabiliyor. Oynanıştan sıkılma durumu geçince oyunun stiline az çok gözüm alıştı. En nihayetinde oyun hikayeyi takip ettirmeyi de başardı ama zaten öyle komplike düzeyde takip etmezsen oyunun zevkini bozacak türden bir hikayeye sahip değil. Yine yönetmenimiz SUDA51'in diğer bir oyunu olan No More Heroes'a benzer bir hikayesi var. Nasıl Travis bir suikastçı ise ana karakterimiz Mondo'da bir infazcı ve kendisi hakkında bir takım problemleri ve cevapsız sorularını aldığı işler üzerinden cevaplarını arıyor. Tabii Killer is Dead NMH gibi daha böyle esprili tonu yerine biraz karanlık biraz da abes tonda ilerleyen bir hikayeye sahip.
Hikayede ilerledikçe karşıma böyle birbirinden farklı tiplerin karşıma boss olarak gelmesi fazlasıyla oyuna devam etme isteği uyandırmıştı. Birbirinden farklı tiplerdeki bossların oyuna devam etme isteği verdiği halde oyundaki düşmanların neredeyse çoğu birbirinin aynısı olduğu için bazen oyununun acaba ne zaman yeni bir düşman getireceğini düşünüyordum. Düşman tasarımları üstüne üstlük hiç hoşuma gitmedi hepsi böyle robotumsu ucubeler istisna olarak da drone düşmanlar var. Drone düşmanlar zaten 2 çeşit bu robotumsu ucubeler de galiba 4-5 çeşitler ama bu düşmanların sürekli aynı olmalarını oyunun kısa olmasına yorabilirim. Bu arada yan etkinliklere pek bulaşmazsanız oyun gayet kısa 6 saat civarı bir sürede bitiyordu yanlış hatırlamıyorsam. Yan etkinliklere bulaşmak derken yan etkinlik olarak sunulan içerik kız tavlamak. Bence gayet iyi bir seçim. Başlangıçta tek bir karakter tavlamaya başladıktan sonra hikayede ilerlediğinizde birkaç karakter daha ekleniyor. Ben oyunu bu tavlama görevlerine çok az girerek bitirdim. Yani pek bir fikrim yok ama bildiğiniz randevuya gittiğiniz bir şekilde aranızı yapmaya çalışıyorsunuz.
Oyun gayet eğlenceliydi başlarda baş ağrıları geçirmeme sebep olsa da ilerledikçe fazlasıyla zevk aldım. No More Heroes'u beğeniyorsanız Killer is Dead'e bir şans verebilirsiniz.