Ben daha ilk dakikasından bu oyuna mutlu başladım. Çünkü artık Japonya' da geçen bir oyunu Japonca oynayabilecektim. Başlar başlamaz oh be dedirtti. Üstelik oyunun başında ilk oyunu oynamayan insanlar için ilk oyundaki çoğu cutscene i tekrardan izlemenize olanak sağlayan bir kısım koymuşlar. Ben ilk oyunu oynamama rağmen bu cutscene leri tekrardan japonca olarak izlemekten mutluluk duydum. Beni fazlaca mutlu etti bu tarz bir şey koymaları. Grafiklerde ve texture larda çok az da olsa bir gelişme olmuş fakat savaş mekanikleri sadece gelişmemiş uçmuş gibi hissettirdi. Bunun sebebi büyük ihtimalle ilk oyunun bu kısımdaki başarmadığı şeylerin basitliğiydi. Grafiklerin aksine savaş mekanikleri bayağı gelişmiş. Karakterimizin saldırıları çok daha serileşmiş. Sadece bu bile savaşı çok çok daha keyifli kılıyorken yapılan saldırıyı kesip farklı bir yönde aynı komboya devam etmek gibi bir özellik eklenmiş ki tek kelimeyle bu bile oyunu dinamik tutabilecek seviyede önemli bir gelişme olmuş bence. İlk oyunda az yaşamadım yani bosslara saldırı kaçırıp ölmeyi. Bu oyunda bu tarz savaşlara eklenen minik özellikler bile çok çok büyük değişiklikler aslında. İlk oyuna oranla kombo sayısı artmış, çevrede kullanabildiğimiz alan artmış, yapabildiğimiz hareketler artmış derken kısacası savaştaki her şey çok iyi gelişmiş. Hikaye ise bana göre ilkinden çok daha iyiydi. İlk yakuzanın hikayesinin her bir parçası, benzerini onlarca kez gördüğüm hikayelerdi. Etkileyicilikleri inanılmaz düşürüyor tabii ki bu olay. Fakat oyunun etkilendiğim hiçbir kısmı da yok demeyeceğim. Gayet güzel kısımları da vardı. Özellikle final kısmından epey mutlu ayrılmıştım. Yakuza 2 de yaşadıklarımın yakuza dan çok farklı olduğunu söylemek isterdim fakat öyle olmadı. Hâlâ benzeri tonla farklısını gördüğüm bir hikayeydi. Hatta bazı kısımları direkt ilk oyunla aynı gibiydi. Fakat bu oyunda şöyle bir fark vardı. Sanki bu oyunda epikliğe oynamışlar gibi hissettim. İlk oyunda da vardı bu tarz sahneler fakat sanki bunda tüm olay epiklikmiş gibi. Savaşların başlangıcı olsun, savaştığımız alan olsun, olayların gelişmesi olsun tam anlamıyla epikliğe oynuyordu. Oyunun ilk %80 inde bunu düşünsem de tam olarak dile getirtecek kadar hissettirmiyordu. Fakat finale geldiğimde tam olarak emin oldum. Ve buna bayıldım da. Final kısmını o kadar çok sevdim ki favorilerime girdi direkt. İlk oyunda da final etkileyiciydi fakat bunda apayrı bir seviyede. Arka arkaya çıkan plot twistler, olayların inanılmaz bir şekilde birbirine bağlanması, finalin yaşandığı bölge ve oyun boyunca karşılaşmayı beklediğimiz bosslarla olan savaşın sonunda meyvesini veridiği bütünü tamamlayan bir noktaydı tam olarak. Final gibi finaldi kısacası.