Oyunun başlarından keşif yapmaktan hoşlanıyordum ancak yaptığım keşifler sırasında karşıma gelen bosslar pek tatmin etmemişti. Bunun sebebiyse oyun ilk başta gördüğünüz bir canavarı büyütüp boss olarak önünüze atıyor. Sonra başka bir mağarayı keşfederken o canavardan iki tane koyup "aaaa bak yeni boss" demesi hiç hoşuma gitmiyordu. Hoşuma gitmemesi zaten bunların yeni boss olmamasından dolayıydı. Oyunun bir kısmında ikili bosslar yüzünden krizler geçirsem de ana bosslarla karşılaştıkça keyifsizliğim kaybolmaya başladı. Tabii Maliketh dışında o biraz bana kan kusturdu. Maliketh'te kan kusmamın sebebi tabii bossun köpek gibi input okuyarak ağzıma tükürmesi dışında bana manyak derecede hasar verirken ben hiç veremiyordum. Build'im o kadar güçsüz kalmıştı ki ana karakter Elden Lord olmayı boş ver böcek bile olabilecek gibi değildi. Ben de bir arkadaşımın tavsiyesiyle buildimi böcek kadar güçsüz iki kılıç karakterimi savaş alanını kana boğan bir Shogun'a çevirdim. Karakterimin karşısında sürekli ezildiğim bosslara karşı ben tehdit olmuştum. Oyunun başında hissettiğim tatminsizlik bir anda benim için muazzam bir zevke dönüştü. Build'im o kadar güçlüydü ki oyunun en zor bossu olarak nam salan Malenia karşımda toz olmuştu. İşte bu benim için Elden Ring'i fazlasıyla özel yaptı. Bu kadar güç fantezilerimi tatmin edince gönlümü iyice kazandı. Eski soulslarda olan NPC görev dizileri oyundaki keyfimi fazlasıyla arttırıyordu. Elden Ring'e karşı acaba eski görevler gibi böyle keyif alacak mıyım diye düşündüm. Düşünmem hataymış görev dizileri eski oyunlardan bile keyifliydi. Soulslar gibi fazlasıyla kederli, acımasız ve sertti. Bizim dışımızda diğer karakterlerin ne kadar trajedik olduğuna şahit olmak bana o eski güzel tadı verdi. Dung Eater'ın mesela hikaye olarak fazlasıyla dehşet vericiydi. Sonlardan birine etki eden Ranni görev dizi o kadar güzeldi ki serinin en iyisi bile diyebilirim. Görev dizileri dışında oyun içerisinde yine keşif yaparken bulduğumuz summonlarda bir başka keyifliydi. Oyun boyunca karşılaştığım düşmanları çağırıp başkalarına saldırmak hoştu. Summonların tek sorunu fazla akılsız şekilde gezinmeleri diyebilirim. Aralarında zaten azıcık daha akıllı olan Mimic Tear en kullanabilir olanıydı. Oyunun birçok kısmını karıştırarak anlattım. Elden Ring benim için özel olan Souls serisinin fazlasıyla geliştirilmiş ve Dark Souls 1'in bağlantılı dünyasını keşfetme hissini açık dünyasıyla bana aynı hisse yakın bir şey hissettirdi. GOTY'i sonuna hak eden bir yapımdı. Miyazaki ustama ellerine ve emeğine sağlık diyorum.