A mecánica do xogo é estupenda. A idea de ir facendo parkour en primeira persoa, apoiándonos en paredes e plataformas, escalando tuberías, meténdonos por conductos... Mola mil e está perfectamente deseñada para que sexa rápida e intuitiva (igual é doado de máis ao marcar os obxectos). Transmite a adrenalina sobre todo cando toca escapar e faise complicado a nivel de puzzle nalgún segmento.
O problema é que é un xogo fillo do seu tempo, con pretensión de ir ao gran público, e acaba buscando, a través da historia, fliparse. Acabar con esa premisa para darnos combates de disparos, e rodealo cun intento de cyberpunk cutre para explicar que pasa é un problema. Ás veces, compensa máis non contar moito. Ou simplificar.
Por sorte, o videoxogo é un arte interactivo, e nesa parte, Mirror's Edge logrou bordalo.