Before I played it, I thought people's criticisms were unfounded, but they were right. It tells a part of the story that we don't need at all. I think we're witnessing one of the friendliest versions of the old Kratos. I liked the details of his wife, his daughter and the way they showed his thoughts about being a Spartan general. The sisters also aroused my curiosity. Gameplay wise, I didn't feel strong in the game. Breaking the enemies' defenses felt like a constant torture. This changes as you unlock new abilities, but it didn't leave a good impression at the beginning. God Of War 3 was the ultimate version of this form for me, but Ascension didn't satisfy me even though it came out after 3. I expected it to be better than the first trilogy and the side games.

Oynamadan önce insanların eleştirilerinin temelsiz olduğunu düşünmüştüm ama haklılarmış. Hikayenin hiç de ihtiyacımız olmayan bir bölümünü anlatıyor. Bence eski Kratos'un en dost canlısı versiyonlarından birine tanık oluyoruz. Karısı, kızı ve Spartalı bir general olmakla ilgili düşüncelerini gösterme biçimleriyle ilgili ayrıntıları sevdim. Kız kardeşler de merakımı uyandırdı. Oynanış açısından, oyunda kendimi güçlü hissetmedim. Düşmanların savunmasını kırmak sürekli bir işkence gibi geldi. Yeni yetenekler açtıkça bu durum değişiyor ama başlangıçta iyi bir izlenim bırakmadı. God Of War 3 benim için bu formun en üst versiyonuydu, ancak Ascension 3'ten sonra çıkmasına rağmen beni tatmin etmedi. İlk üçlemeden ve yan oyunlardan daha iyi olmasını beklerdim.