Ik herinner me de laatste dag van de lagere school: Toen iedereen stond te vieren dat ze er mee klaar waren, terwijl ik naar mijn moeder ging met de vraag of ze het al heeft kunnen halen. Die dag was toevallig de release date van Brawl bij ons.

Maandenlang volgde ik het nieuws van de Smash Dojo, elke week wachtend op meer, ... Tot heden blijft Brawl een van mijn meest favoriete Smash games gewoon door de herinnering. Het was zo een volledig spel, mede mogelijk gemaakt door de Subspace Emissary; een van de beste campaigns ooit. Niks overtreft Subspace, zelfs niet World of Light. Elke dag is hopen op een vervolg. De original enemies, franchise enemies, boss fights, cutscenes, team-ups, ... Ik hou zoveel van Subspace Emissary.

Maar... De gameplay is niet meer wat het was of moest zijn. Project M fixes a lot of these issues.

Take me back to 2008...

Scott Cawthon is the Tetsuya Nomura of indie games.

Een mengeling van ideeën en concepten die nergens naar toe gaan. De hoeveelheid eindes zijn het werk niet waard en veel tof uitziende dingen zijn rode haringen. Het enige echt coole is de weg naar de "True Ending". Sommige secrets zijn ook wel fijn om te ontdekken, ook al leiden ze niet echt naar veel als je het in zijn geheel bekijkt. Het spel is een glitchy mess en een metroidvania collectathon in the worst possible ways. Voor hoe cool de Pizzaplex is, is het echt een hassle om er door te gaan.

Also: These devs seriously need to learn how to compile their games and its assets. 70+GB, what the actual fuck?