This review is more for Hitman as a Trilogy rather than Hitman 3 as an individual game. I played the original Hitman 2016 way back in the day when I first got my first real gaming rig. It didn't really click with me then and I struggled to find the enjoyment in it past completing the mission objectives (with the quest markers turned on). So, despite being a huge fan of Immersive Sims like Dishonored I kinda ignored Hitman 2 and Hitman 3 past watching some youtubers do goofy stuff in the games.

This christmas I finally decided to pull the trigger and acquire Hitman 3 (and all the content that came before it) so I could do one big run through the main campaign. I fell in love pretty quick. My (currently 54) hours were split between the Steam Deck and my Gaming PC. I have enjoyed nearly all of them. Between finishing the Mission Stories, which are kind of like guided quests that act as tutorials, or experimenting with the best methods to get SASO (Silent Assassin Suit Only) this game is on par with other Immersive Sims in my book. IMO it offers one of the most accessible and easy to "get into" IMMSIM experiences. Not only do you as a player have nearly complete freedom in how you complete your objectives the devs actively encourage players to get creative with challenges, achievements, and bonus xp for "stealthy but creative" kills. This leads to incredibly satisfying moments like waiting in a box for a character to stand near a cliffside so you can use an explosive to ragdoll them off the cliff and kill them or lining up the perfect sniper shot on a target and just waiting for your target to walk into your crosshairs.

If you are personally a fan of modern day CIA/MI6 "spy" thrillers this game is as close as you can get without turning into a mindless 3rd person shooter. It can sure be a mindless 3rd person shooter if you want it to be as the difficulty on professional isn't really enough to prevent you from just killing every character on the map. But that is not the goal of the game nor should it be the goal of the player on their first play-through. This game is designed to emphasize creativity and on your feet thinking.

Unfortunately of course a few things hold it back. The story didn't click with me at all, some maps are far worse than others, sometimes the game has difficulty spikes that feel really sudden and can frustrate you if you aren't mindlessly following the mission objectives layed out for you. My personal biggest gripe is in the way the mission objectives are set up to work with the HUD turned off for them. I got about halfway through the first game on this playthrough before I couldn't handle having them turned off anymore. Many of them are lacking context or direction due to them obviously being designed with a quest marker in mind. Some of them are the opposite and those I cherish. But the rest of them just get frustrating and can easily become marathon sprints in circles around the map looking for one character/objective that was mentioned as "by the garden" or a similar broad description. In addition to this this game suffers from the same issue any game that has a "detective vision" does. It kind of encourages you to play the entire game through the lens of detective vision. Characters are near impossible to hear through walls, many quest objectives blend into the environment and require detective vision to highlight them, and the all seeing enforcers don't have their enforcer dot show up through walls unless you are using detective vision. It really hinders observing the environment and I wish that there was an easy way for devs to implement detective vision without it being this all seeing eye of sauron.

All in all though even with its flaws I genuinely love this game. I never thought I would after my first attempt to play it way back when. But IO Interactive really smashed the ball out of the park. Here is to many more hours enjoying the new "freelancer" mode where the systems of this game truly put you to the test.

son 3 oyunun ana hikayesini içeriyor. hepsi iyi oyunlar olmasına rağmen hitman oyunlarını geçmişten günümüze doğru oynadığımda malesef yeni oyunlarda eski heyecanı bulamadım, gittikçe yapaylaştı bu seri benim için. bu yapaylaşmanın sebebi çoğunlukla değişen oynanış mekanikleriyle alakalı. absolution'dan itibaren değiştirilerek kullanılan içgüdü mekaniği, npc'lerin hala 2006'dan kalmış gibi olmaları, tekrarlayan suikast teknikleri, ve oynanışta fark edilebilen bir çok küçük tat kaçıran detay. öncelikle, içgüdü mekaniğinin bu oyunu bozan en büyük etken olduğunu düşünüyorum. hitman tarzı bir suikast senaryosunu asıl heyecanlı yapan durum belirsizliklerdir. içgüdü mekaniği maalesef bunu ortadan kaldırıyor. bir alt katınızda kaç kişi olduğundan tutun onların sizi tanıyıp tanımayacağına, o kişinin hedef olup olmadığına kadar öğrenebildiğiniz detaylar içeriyor içgüdü mekaniği. ancak asıl problem bölümlerin bu mekaniğe göre dizayn edilmesi, neredeyse içgüdü olmadan oynanamaz olması. ikinci olarak, maalesef npc'ler hala o kadar kalıp animasyonlar yapıyorlar ve tepkiler veriyorlar ki eski bir oyunu yüksek grafik moduyla oynuyormuşsunuz gibi hissettiriyor. son olarak, görevlerin farklı içeriklere ve yaklaşım yollarına sahip olsalar da özünde hep aynı suikast yöntemlerini içermesi. örneğin oyunun önerdiği yöntemlerin neredeyse hepsi (bölümleri sadece bir kere oynayarak deneyim edebildiklerim) başka birinin kıyafetlerini kullanarak yemek zehirlemek, elektrik kaçağı oluşturmak veya fiber wire kullanmaktan ibaretti. deneyimlemediğim bir kaç farklı yöntem daha bulunsa da bunların toplam 3 oyunda yaklaşık 50 farklı ana hedef için uygulandığı düşünülürse (kıyafet, silah, kart vs. için öldürülen npcler hariç :D) bir süre sonra oyunun hikaye akışına göre en heyecanlı olması gereken yerleri bile sıkıcı buldum doğal olarak. hatta öyle ki, üç oyunun da son görevlerini görev hikayesi kullanmadan uzaktan silverballer ile ateş ederek ve bolca npc öldürerek normalde asla yapmayacağım şekilde tamamladım. bunların dışında hitman'in gerçekten her oyununda olduğu gibi zirve seviyede yaptığını düşündüğüm bir şey bu 3 oyunda da devam etmiş--> MEKAN TASARIMI. oynadığım her bölümde haritada dakikalarca yürüdüm, gidebildiğim her köşeye gittim, neredeyse her farklı npc'yi inceledim, bir tahtaya yazılan notlardan bir sokak arası evinde pişen geleneksel yemeklere kadar her şeyi incelemeye çalıştım. haritada ne kadar gezerseniz o kadar detay buluyorsunuz kesinlikle tekrara düşmüyor, hiçbir şeyin rastgele hazırlanmadığını anlıyorsunuz. farklı ülkelerin ambiyansını tam olarak hissettiriyor. hatta bu oyunu ederinden yaklaşık 1.5 katı fazla oynamamım sebebi her haritada dakikalarca fotoğraf çekmek oldu. bu kadar detaylı mekan tasarımları yapıp bir de oyuncuya kamera verilmesi sanırım bu oyunda EN sevdiğim özellik oldu :D.

Terminei a trilogia do World of Assassination do Hitman. E, é isso, a franquia que acompanho desde Silent Assassin chegou no seu indiscutível ápice.
Quão raro é isso? Um jogo criar seu próprio gênero e depois de anos aperfeiçoar a fórmula de tal maneira que te deixa pensando "ok, não tem nada além disso, é o pico, é a forma final". Porque Hitman não é um jogo de stealth, ele tem stealth, mas é outra coisa.
Até em pontos onde eu realmente não ligaria se fosse uma droga. A história do jogo é linda, muito melhor do que precisa ser. Sem quebrar os personagens como Absolution, pelo contrário, ele entra fundo no que é o Agente 47. Definitivamente melhor que seu AAA padrão que sacrifica gameplay por filminho e no fim faz os dois males.
O gameplay, eu realmente não vou nem tentar explicar. Quem jogou os Hitman antigo eu digo: É tudo aquilo, só que melhor. Para quem nunca jogou só alerto que o início é a pior parte, até para mim foi meio chato reaprender a pensar o jogo. Porque é basicamente um puzzle de ação, tem que aprender o que cada coisa faz e como usar para resolver um problema.
Isso leva a outro grande mérito do jogo: Quantas formas boas de ma... /quitar alguém. Se você for iniciante e estiver aprendendo pode seguir os guias das histórias e vai ser satisfatório, e até engraçado. Quem é mais experiente pode experimentar com tudo, e quase sempre o jogo recompensa. Parece que pensaram em tudo.
Só não dou 5 estrelas porque o menu é uma merda e o jogo insiste para você ficar online. Fiquei off numa fase e não ganhei nenhuma recompensa daquela merda, só passei mesmo. Ideia merda. Enfim, tá no GamePass também.

——世界是个草台班子——
新三部曲合集，作为一个强调伪装的潜入类游戏，区别于常规潜入游戏的通关思路是找到防守的薄弱点不断找到更高级的伪装以接近目标，而NPC和物品交互的涌现性使得本作的玩法上限更上一层楼。每一关的地图都各具特色，并配有相当不错的画面演出规格。一周目通关无论是当做射击游戏还是潜行游戏来玩，甚至是当做纯粹的农家乐看风景游戏都能找到不一样的乐趣。 但制作组本意应该是打算做成生化危机那样的多周目雕花游戏，玩家先跟着任务故事体验一遍剧情并熟悉地图，逐渐完成各种挑战解锁新的开场设置，最终研究出自己独特的通关路线。但全程联网和极少的存档栏位导致本作的多周目体验略有瑕疵。
关卡设计方面，第一部只有北海道的手术台有点折磨人。第二部的终点线无论是从关卡设计还是氛围营造上都可以说是系列最好的任务。第三部开始减少了任务故事的数量，提高了任务质量，并且关卡结构并不完全遵循相同的套路：3-5除了击杀目标外，还要注意不要把戴安娜也顺手杀了； 3-3则真的让你体验了一把失去戴安娜的感受：无法接收任何情报和任务，只能硬着头皮一个一个找。 3-2又变成了侦探游戏，只要根据线索找到凶手，暗杀目标自己就会送上门来。 我曾经吐槽过作为一个大型DLC，第二部的第一章做得跟教学关一样，第三部显著改善了这一点，他们把最后一章做成教学关了：地图被分解成了无数个小关卡，相互之间没有联系，做题感十分强烈。
说起来，这个系列完美地诠释了“这个世界就是个草台班子”，军火商吃路边摊吃到窜稀，地头蛇被豆腐渣工程冲进粪坑，就连开发商IOI自己的一系列骚操作也证明了，在游戏发行这方面真别怪SE，你跺你也麻。

Después de la decepción que fue Absolution y de haber dejado la saga por años por eso mismo, decidí darle una oportunidad a la nueva trilogía, pero con las expectativas bajas debido a lo anterior, aún así los 3 juegos superaron por mucho las expectativas que tenía, llevo muchos años con Blood Money como #1 indiscutible pero sin duda ahora el puesto está entre Hitman II/III, es increíble como es que lograron hacer algo tan bueno y no me arrepiento en nada de darles la oportunidad.
Me faltó mucho contenido ya sea completar los desafíos de todos los mapas o empezar el freelancer por lo que esta reseña solo abarca los mapas de historia.