Could've been really cool but its a really forgetful experience
Plenty of work clearly went into creating the Kurosawa aesthetic and it looks pretty great for the most part. The stark black and white palette and white wide camera angles create a striking homage to classic films like Yojimbo and Seven Samurai. Unfortunately the game does not really have anything to offer beyond that as both story and gameplay are a boring repetitive slog.
achei dificil, mas eh mto legal o estilo de gameplay
História interessante, porém eu achei clichê, não a faz ruim mas também não é inovadora. Ótima gameplay, gostei bastante e recomendo se você gosta de dificuldade.
Güzel fikirler altında ezilmiş bir oyun. Öncelikle en büyük eleştiriyle başlıyayım oynanış poh gibi. Oynadığım en kütük oynanışlardan birine sahip oyun. Hikaye de pek ilginç değil, karakterlerde pek ilginç değil. Oynama sebebim işte japon teması bir de kurusawa filmleri gibi siyah beyaz bir atmosfere sahip olmasıydI. Atmosferi beğendim gerçi. Oyunun sonunda seçim yapmalar falan da hoş olmuş. Yani tadımlık bir oyun.
Who thought having white subtitles on a black and white game was a good idea?
First Impressions...
A straight forward and simplistic style, that encourages a strategic approach to the combat. Although it is fun, its aesthetic and gameplay can feel stale pretty quick.
I've been playing in bursts to avoid burnout
A straight forward and simplistic style, that encourages a strategic approach to the combat. Although it is fun, its aesthetic and gameplay can feel stale pretty quick.
I've been playing in bursts to avoid burnout
Um jogo razoável em tudo que se propôs.
Jogo bem mais ou menos, o inicio é legal mas se torna repetitivo muito rapido, acho que era pra terem dado uma variedade maior no gameplay do que puramente tudo se resumir a seguir pro lado e matar inimigos.
Polish game, Polish review.
Gra skończona, ale jakim kosztem...
Nie no przesadzam, nie było aż TAK tragicznie. Powiem więcej, początek był naprawdę niezły. Fajna stylistyka z ładną grafiką, prosty, ale satysfakcjonujący system walki oraz nieźle zapowiadająca się fabuła ze złożonym bohaterem. Prawie każda z tych rzeczy jednak prędzej czy później zalicza dość ostrą wypierdolkę.
Zacznijmy więc od prezentacji audiowizualnej. Graficznie gra to cudeńko. Całość przechodziłem na Steam Decku i wielokrotnie żałowałem, że nie zdecydowałem się przejść tej gry na trochę większym ekranie. Ogień, dynamicznie zmieniające się otoczenia, jakieś spadające skały, wybuchy... wszystko to wygląda naprawdę świetnie i jak na grę o tak małej skali, zadziwiająco realistycznie. Całość psuł mi trochę obecny w grze filtr, taki jakby pseudo-filmowy. Niby można to w ustawieniach powyłączać, ale nie chciało mi się za bardzo z tym bawić, więc ostatecznie w niektórych lokacjach musiałem dość mocno wysilać wzrok żeby cokolwiek dostrzec przez wszechobecną mgłę. Mam też trochę problem z cinematicami. Ogólnie rzecz biorąc jakościowo są na podobnym poziomie co cała reszta. Są one jednak zrobione w tak filmowy sposób, że widoczne na nich ograniczenia silnika gry (sposób poruszania włosów czy kawałków ubrań) dość mocno wybijał mnie z rytmu. No i jeśli chodzi o dźwięk to on w sumie po prostu jest. Dźwięki typu odbijające się od siebie miecze są niby okej, soundtrack niby też ale jakoś nic z tego nie zapadło mi szczególnie w pamięć. Ogólnie mam wrażenie że to wszystko było tak trochę na jedno kopyto, ale w sumie to sam nie wiem.
Jeśli chodzi o fabułę to zacznę od tego, że w życiu nie widziałem żadnego filmu o samurajach, ale nie wiem w sumie czy ma to aż takie znaczenie. Po pierwszym akcie stwierdziłem, że zapowiada się całkiem nieźle. Powiewało trochę kliszami ale no dobra - ma być hołd, niech będzie hołd. Końcowo jednak mój główny problem z fabułą to nie jej przewidywalność czy wtórność, a to jak tragicznie jest poprowadzona. 2-3 pierwsze akty są spoko - jest fajny pomysł, jest zwrot akcji, jest bohater z ciekawym konfliktem wewnętrznym i jest jasno wytyczony cel. Niestety z jakiegoś powodu przez całą resztę gry fabuła po prostu stoi w miejscu. Chłop dosłownie cały czas gada to samo ("wszyscy nie żyją i to moja wina sadge"), przeciwnicy też ("haha wszyscy nie żyją i to twoja wina") i sami twórcy też. Gra zawiera bowiem jeden z najgłupszych znanych mi motywów designowych w tym medium, a mianowicie "wybierz sobie zakończenie". Jak graliście np. w Life is Strange to tam było coś takiego, że w ostatnim akcie wszystkie podjęte przez was decyzje szły do kosza i mogliście sobie wybrać jedno z 2 przewidzianych przez twórców zakończeń. Tutaj jest podobnie tylko gorzej, a zakończeń do wyboru są 3 - jedno gdzie nie wiadomo w sumie o co chodzi, jedno gdzie tematem przewodnim jest miłość i jedno gdzie tak jakby przyrzekasz, że od teraz nie pozwolisz nikomu zginąć. No i ja wybrałem sobie to trzecie, niby wszystko fajnie, tylko że jak klikałem ten przycisk to się czułem bardziej jakbym usypiał jakiegoś szczeniaczka niż decydował o losie wielkiego samuraja giga chada, bo chłop przez ostatnie bite 3 godziny mi pierdolił o tym jak mu przykro że wszystkich zawiódł i w ogóle. Ja rozumiem, że w filmach Kurosawy coś takiego mogło działać, no ale tutaj proporcje w scenariuszu są rozplanowane po prostu źle. Jak się zresztą popatrzy na statystyki osiągnięć na Steamie, to dość łatwo dojść do wniosku, że może lepiej byłoby się skupić na dopracowaniu właśnie tego zakończenia, spróbować wytworzyć jakąś więź między graczem a głównym bohaterem poprzez np. jednoznaczne wskazanie honorowego celu ku któremu mogliby wspólnie podążać. Zamiast tego jedna piąta ludzi którzy skończyli tę grę wybrali kota w worku, połowa z reszty stwierdziła, że wolą se siedzieć z jakąś frajerską babą, a ja się teraz wkurzam na jakąś grę dla weebów.
No i jeśli chodzi o walkę / po prostu gameplay to rzeczywiście przyjemnie jest w sumie tylko na początku. Tak naprawdę każdego przeciwnika masz wtedy na jeden heavy attack i daje to naprawdę sporą satysfakcję. Masz rzeczywiście takie poczucie że kurde, ten samurajski miecz to jest jednak coś. Później wszystko się trochę rozbudowuje, dodają różne kombosy, jakieś ranged bronie i w ogóle, ale to wszystko jest tak naprawdę zbędne z jednego prostego powodu - prawie każdego przeciwnika (łącznie z finałowym bossem XD) możesz po prostu zcheesować kombinacją heavy attack + rolka. Tak naprawdę chyba jedynym większym wyjątkiem jest tutaj jeden typ przeciwnika, który może się teleportować. Jeśli ktoś gra tak jak ja, czyli nie widzi sensu w nauce kombosów i całą grę przechodzi właśnie na ten heavy attack to ten chłop jest praktycznie nie do zajebania. Mniej więcej w momencie kiedy zaczął pojawiać się w walkach zacząłem też dostrzegać bugi w gameplayu. Parę razy np. kiedy chłop miał się tepnąć (odpalała się animacja) to w ostatniej chwili zmieniał zdanie i zabijał mnie wychodząc z niewidzialnego punktu, z którego miał się właśnie ulotnić i mnie zbijał. Jest też inny przeciwnik, który może się zmienić w taką jakby kulkę i zacząć regenerować zdrowie (chyba?). Kiedy uderzysz go podczas tego, momentalnie giniesz, niezależnie od poziomu zdrowia, co ze względu na brak możliwości scancelowania heavy attacku przydarzyło mi się chyba z 10 razy (fakt faktem nie wiem w sumie czy to akurat jest błąd czy zamierzona decyzja twórców, ale jeśli to 2, to jest to chyba najbardziej idiotyczny "atak" jaki widziałem w grze wideo). Parę razy udało mi się też zginąć mając jeszcze zdrowie. Jest jeszcze system parowania/blokowania, którego albo nie rozumiem, albo który też działa połowę czasu, a drugą połowę po prostu klikasz bezsensownie przycisk jak jakaś małpa. Widziałem, że w innej recenzji ktoś wspomniał coś negatywnego o rozmieszczeniu checkpointów - nie zgodzę się, są one rozmieszczone co dwie, czasami jedną walkę, co jest moim zdaniem sensowną decyzją. Problem stanowi jednak balans tych walk. W pierwszej możesz np. dostać na łeb 2 chłopów z teleportem i przejście tego zajmie ci pół godziny, a w drugiej może już nie być takich problemów i po prostu zrobisz sobie spacerek do checkpointa.
Czyli podsumowując. Mimo dobrych rokowań gra zawiodła mnie niemal kompletnie swoją fabułą. Gameplay wielokrotnie doprowadzał mnie do szewskiej pasji, a tak naprawdę jedyne czym gra się broni to ładnymi widoczkami, grafiką i może klimatem, chociaż nie wiem czy tu też losowy student japonistyki nie dopatrzyłby się jakichś przekłamań historycznych czy czegoś. Jako dodatek do humbla bundla nie było to jakieś szczególnie złe doświadczenie, ale za prawie stówę nie polecam tej gry nikomu.
Gra skończona, ale jakim kosztem...
Nie no przesadzam, nie było aż TAK tragicznie. Powiem więcej, początek był naprawdę niezły. Fajna stylistyka z ładną grafiką, prosty, ale satysfakcjonujący system walki oraz nieźle zapowiadająca się fabuła ze złożonym bohaterem. Prawie każda z tych rzeczy jednak prędzej czy później zalicza dość ostrą wypierdolkę.
Zacznijmy więc od prezentacji audiowizualnej. Graficznie gra to cudeńko. Całość przechodziłem na Steam Decku i wielokrotnie żałowałem, że nie zdecydowałem się przejść tej gry na trochę większym ekranie. Ogień, dynamicznie zmieniające się otoczenia, jakieś spadające skały, wybuchy... wszystko to wygląda naprawdę świetnie i jak na grę o tak małej skali, zadziwiająco realistycznie. Całość psuł mi trochę obecny w grze filtr, taki jakby pseudo-filmowy. Niby można to w ustawieniach powyłączać, ale nie chciało mi się za bardzo z tym bawić, więc ostatecznie w niektórych lokacjach musiałem dość mocno wysilać wzrok żeby cokolwiek dostrzec przez wszechobecną mgłę. Mam też trochę problem z cinematicami. Ogólnie rzecz biorąc jakościowo są na podobnym poziomie co cała reszta. Są one jednak zrobione w tak filmowy sposób, że widoczne na nich ograniczenia silnika gry (sposób poruszania włosów czy kawałków ubrań) dość mocno wybijał mnie z rytmu. No i jeśli chodzi o dźwięk to on w sumie po prostu jest. Dźwięki typu odbijające się od siebie miecze są niby okej, soundtrack niby też ale jakoś nic z tego nie zapadło mi szczególnie w pamięć. Ogólnie mam wrażenie że to wszystko było tak trochę na jedno kopyto, ale w sumie to sam nie wiem.
Jeśli chodzi o fabułę to zacznę od tego, że w życiu nie widziałem żadnego filmu o samurajach, ale nie wiem w sumie czy ma to aż takie znaczenie. Po pierwszym akcie stwierdziłem, że zapowiada się całkiem nieźle. Powiewało trochę kliszami ale no dobra - ma być hołd, niech będzie hołd. Końcowo jednak mój główny problem z fabułą to nie jej przewidywalność czy wtórność, a to jak tragicznie jest poprowadzona. 2-3 pierwsze akty są spoko - jest fajny pomysł, jest zwrot akcji, jest bohater z ciekawym konfliktem wewnętrznym i jest jasno wytyczony cel. Niestety z jakiegoś powodu przez całą resztę gry fabuła po prostu stoi w miejscu. Chłop dosłownie cały czas gada to samo ("wszyscy nie żyją i to moja wina sadge"), przeciwnicy też ("haha wszyscy nie żyją i to twoja wina") i sami twórcy też. Gra zawiera bowiem jeden z najgłupszych znanych mi motywów designowych w tym medium, a mianowicie "wybierz sobie zakończenie". Jak graliście np. w Life is Strange to tam było coś takiego, że w ostatnim akcie wszystkie podjęte przez was decyzje szły do kosza i mogliście sobie wybrać jedno z 2 przewidzianych przez twórców zakończeń. Tutaj jest podobnie tylko gorzej, a zakończeń do wyboru są 3 - jedno gdzie nie wiadomo w sumie o co chodzi, jedno gdzie tematem przewodnim jest miłość i jedno gdzie tak jakby przyrzekasz, że od teraz nie pozwolisz nikomu zginąć. No i ja wybrałem sobie to trzecie, niby wszystko fajnie, tylko że jak klikałem ten przycisk to się czułem bardziej jakbym usypiał jakiegoś szczeniaczka niż decydował o losie wielkiego samuraja giga chada, bo chłop przez ostatnie bite 3 godziny mi pierdolił o tym jak mu przykro że wszystkich zawiódł i w ogóle. Ja rozumiem, że w filmach Kurosawy coś takiego mogło działać, no ale tutaj proporcje w scenariuszu są rozplanowane po prostu źle. Jak się zresztą popatrzy na statystyki osiągnięć na Steamie, to dość łatwo dojść do wniosku, że może lepiej byłoby się skupić na dopracowaniu właśnie tego zakończenia, spróbować wytworzyć jakąś więź między graczem a głównym bohaterem poprzez np. jednoznaczne wskazanie honorowego celu ku któremu mogliby wspólnie podążać. Zamiast tego jedna piąta ludzi którzy skończyli tę grę wybrali kota w worku, połowa z reszty stwierdziła, że wolą se siedzieć z jakąś frajerską babą, a ja się teraz wkurzam na jakąś grę dla weebów.
No i jeśli chodzi o walkę / po prostu gameplay to rzeczywiście przyjemnie jest w sumie tylko na początku. Tak naprawdę każdego przeciwnika masz wtedy na jeden heavy attack i daje to naprawdę sporą satysfakcję. Masz rzeczywiście takie poczucie że kurde, ten samurajski miecz to jest jednak coś. Później wszystko się trochę rozbudowuje, dodają różne kombosy, jakieś ranged bronie i w ogóle, ale to wszystko jest tak naprawdę zbędne z jednego prostego powodu - prawie każdego przeciwnika (łącznie z finałowym bossem XD) możesz po prostu zcheesować kombinacją heavy attack + rolka. Tak naprawdę chyba jedynym większym wyjątkiem jest tutaj jeden typ przeciwnika, który może się teleportować. Jeśli ktoś gra tak jak ja, czyli nie widzi sensu w nauce kombosów i całą grę przechodzi właśnie na ten heavy attack to ten chłop jest praktycznie nie do zajebania. Mniej więcej w momencie kiedy zaczął pojawiać się w walkach zacząłem też dostrzegać bugi w gameplayu. Parę razy np. kiedy chłop miał się tepnąć (odpalała się animacja) to w ostatniej chwili zmieniał zdanie i zabijał mnie wychodząc z niewidzialnego punktu, z którego miał się właśnie ulotnić i mnie zbijał. Jest też inny przeciwnik, który może się zmienić w taką jakby kulkę i zacząć regenerować zdrowie (chyba?). Kiedy uderzysz go podczas tego, momentalnie giniesz, niezależnie od poziomu zdrowia, co ze względu na brak możliwości scancelowania heavy attacku przydarzyło mi się chyba z 10 razy (fakt faktem nie wiem w sumie czy to akurat jest błąd czy zamierzona decyzja twórców, ale jeśli to 2, to jest to chyba najbardziej idiotyczny "atak" jaki widziałem w grze wideo). Parę razy udało mi się też zginąć mając jeszcze zdrowie. Jest jeszcze system parowania/blokowania, którego albo nie rozumiem, albo który też działa połowę czasu, a drugą połowę po prostu klikasz bezsensownie przycisk jak jakaś małpa. Widziałem, że w innej recenzji ktoś wspomniał coś negatywnego o rozmieszczeniu checkpointów - nie zgodzę się, są one rozmieszczone co dwie, czasami jedną walkę, co jest moim zdaniem sensowną decyzją. Problem stanowi jednak balans tych walk. W pierwszej możesz np. dostać na łeb 2 chłopów z teleportem i przejście tego zajmie ci pół godziny, a w drugiej może już nie być takich problemów i po prostu zrobisz sobie spacerek do checkpointa.
Czyli podsumowując. Mimo dobrych rokowań gra zawiodła mnie niemal kompletnie swoją fabułą. Gameplay wielokrotnie doprowadzał mnie do szewskiej pasji, a tak naprawdę jedyne czym gra się broni to ładnymi widoczkami, grafiką i może klimatem, chociaż nie wiem czy tu też losowy student japonistyki nie dopatrzyłby się jakichś przekłamań historycznych czy czegoś. Jako dodatek do humbla bundla nie było to jakieś szczególnie złe doświadczenie, ale za prawie stówę nie polecam tej gry nikomu.
Achei o jogo muito maneiro! Fotografia do game uma das mais bonitas que já vi, gameplay ok e uma história bem legal tbm.
Whatever game but damn does it look cool, every frame looks like it was ripped out of an old samurai movie. badass as hell, unfortunately without anything else of value to praise.
This is a hard game to judge, coming from a small studio it is an interesting experience. To start with the positives, the sound and art direction are excellent. There are some amazing set pieces here that had me stopping constantly. But sadly the most important element was lacking. The combat was boring and unresponsive, it came down to spamming Square square triangle to stagger an enemy then execute because all other options were severely obsolete. I found myself waiting for each area to end as they dragged on but became better towards the end. The story as well is a basic one but serviceable. Overall an interesting experience but hard to recommend unless you appreciate Japanese/Samurai culture.
I wanted so much to like it, but the impeccable artistry of the cinematography and score were not enough to fully make up for some of the more frustrating gameplay. The swordplay felt tight and somehow off at the same time, but easily exploitable either way. The puzzles were not really puzzles, and the collectables often highlighted some of the most annoying quirks of navigating the beautifully laid out world. While it gets high praise for storytelling, the underlying game was somewhat disappointing.
It was some of the best cinematography I've seen in narrative-focused games lately. The music and atmospheric sounds were very nice. Combat mechanics were good enough to do their job. The story was very interesting. Frankly, I couldn't understand why it got such bad reviews.
No es para mi
went off gamepass while halfway through playing, however thoroughly enjoyed the time i got with this. great visuals, nice black and white aesthetic and combat just challenging enough to keep you coming back.
I made too many screenshots while playing it.
This game was pretty decent up until the 4th or 5th chapter. After that, the terrible combat system really started to show as well as it turning into a damn Souls game with the endless waves of enemies, some which took rounds and rounds of hits to kill ... on medium. Completely soured the experience. Was very close to quitting the game.
Stiffest game I've ever played
fun slice people but controls are sort of difficult to understand it can get frustrating sometimes
so boring
My first 3d side scroller and it was amazing. Great story simple action but not easy that you can just run through. Would recommend.
TLDR: Trek to Yomi is an homage to olden samurai films. While it has great visuals and atmosphere the gameplay is a bit lacking. 6.7/10
(This review will be a spoiler free discussion of Trek to Yomi with only the basics of gameplay being discussed and some story elements that are available on the game's steam page)
Trek to Yomi is described as a love letter to classic Japanese cinema with the works of Akira Kurosawa and Masaki Kobayashi being a particular inspiration.
At the time of review I have just completed my second playthrough with my first being on Normal (Bushido) and my second being on hard (Ronin). The game is made up of chapters which aren't overly long instead are relatively on the shorter side, the game overall will take around 5 hours to complete. The game does have multiple endings so there is some replay value and there are a decent amount of achievements (on steam).
The game's visuals are its strongest selling point and are initially what drew me to the game. The black and white cinematic style of the game is ripe with opportunities for screenshots, I only wish you could unsheathe your sword outside of combat for screenshots.
Story- Due to the spoiler free nature of this review I will not go into the story in depth but my experience with the game's story is that I liked it, I felt connected with Hiroki and at the end I was happy with the ending I had gotten. Alongside the story I will say the voice acting is great. I had played with the japanese voice acting to better immerse myself, there is an option for english voice acting but I cannot comment on it.
Gameplay wise Trek to Yomi is quite simplistic, there are 4 main segments of combat; Blocking, Parrying, Sword strikes and ranged combat. Additional segments are added into these main segments later on but these 4 are the core of the gameplay loop. As you progress through the game you can find and unlock new combos for sword strikes to shake up gameplay. While this is nice the in the latter third of the game the combat gets very repetitive and the story is the main reason you continue forward, even in my second playthrough I was continuing only to get the achievements. Parrying and Blocking are available onset but the further you go the better you are with it. Overall the gameplay while seemingly expansive is repetitive in its latter half and not anything to sing about.
Trek to Yomi is a game you play because of the visual style voice acting and the story, the gameplay is just the means to facilitate those and is a means to an end. While I did like the story and voice acting I cannot give it a 7/10 with how the gameplay is and becomes so I will give the game a 6.7/10.
(This review will be a spoiler free discussion of Trek to Yomi with only the basics of gameplay being discussed and some story elements that are available on the game's steam page)
Trek to Yomi is described as a love letter to classic Japanese cinema with the works of Akira Kurosawa and Masaki Kobayashi being a particular inspiration.
At the time of review I have just completed my second playthrough with my first being on Normal (Bushido) and my second being on hard (Ronin). The game is made up of chapters which aren't overly long instead are relatively on the shorter side, the game overall will take around 5 hours to complete. The game does have multiple endings so there is some replay value and there are a decent amount of achievements (on steam).
The game's visuals are its strongest selling point and are initially what drew me to the game. The black and white cinematic style of the game is ripe with opportunities for screenshots, I only wish you could unsheathe your sword outside of combat for screenshots.
Story- Due to the spoiler free nature of this review I will not go into the story in depth but my experience with the game's story is that I liked it, I felt connected with Hiroki and at the end I was happy with the ending I had gotten. Alongside the story I will say the voice acting is great. I had played with the japanese voice acting to better immerse myself, there is an option for english voice acting but I cannot comment on it.
Gameplay wise Trek to Yomi is quite simplistic, there are 4 main segments of combat; Blocking, Parrying, Sword strikes and ranged combat. Additional segments are added into these main segments later on but these 4 are the core of the gameplay loop. As you progress through the game you can find and unlock new combos for sword strikes to shake up gameplay. While this is nice the in the latter third of the game the combat gets very repetitive and the story is the main reason you continue forward, even in my second playthrough I was continuing only to get the achievements. Parrying and Blocking are available onset but the further you go the better you are with it. Overall the gameplay while seemingly expansive is repetitive in its latter half and not anything to sing about.
Trek to Yomi is a game you play because of the visual style voice acting and the story, the gameplay is just the means to facilitate those and is a means to an end. While I did like the story and voice acting I cannot give it a 7/10 with how the gameplay is and becomes so I will give the game a 6.7/10.
o jogo é bem bonitinho e sabe oq ta fazendo mas o combate e os niveis sao mto repetitivos e acaba rapido mas legal o joguinho
I was enjoying it, honestly. Until I rain into the samurai on the bridge (if you played the game, you'll know). It feels like no matter what I do, I lose. It's a shame because I was enjoying the settings and the artstyle a lot, but this one roadblock ruined the entire game for me. I won't be coming back. EDIT: I gave it another faithful shot, but I still can't get past this part. Sadly, this is a major frustration point for me, and I won't be coming back.
Não sei nem o que dizer, a história é básica mas interessante, confesso que quase abandonei o jogo por causa da coloração do jogo q não e do meu agrado, a esgrima do jogo é legalzinha no início mas enjoenta até o final do jogo, As boss fight são legais, os inimigos também
Apesar de ser uma desenvolvedora pequena, eu esperava mais, o que mais me pegou foi realmente a coloração, o jogo não é ruim, mas eu não recomendaria pra alguem
Apesar de ser uma desenvolvedora pequena, eu esperava mais, o que mais me pegou foi realmente a coloração, o jogo não é ruim, mas eu não recomendaria pra alguem
A short action game that's all style and no substance. Underneath a really faithful Kurosawa look is a dull combat system, chunky animations, boring puzzles, and maybe the worst-feeling parry I've felt in a game. The controls don't feel responsive and the lack of enemy variety means the 4-hour game somehow feels padded out. I liked the story, by the end it actually had some interesting things to say about stories of revenge, etc. But I don't think that the spectacle of the visual presentation made up for the dreary game that was underneath it.
A arte e a ambientaçao sao bem atrativas neste jogo, acho que é o ponto mais forte, em quesito gameplay ele é básico mas dá uma diversificada em uns combinhos, mas nada muito elaborado
Ponto negativo pra alguns pode ser que ele seja muito monótono, a história é meio óbvia com os acontecimentos que vão ocorrendo, então isso pode tornar o jogo meio chato mas eu gostei do jogo mesmo assim
Se não me engano o jogo possui mais de um final, entao talvez isso possa diferenciar a experiencia de um ou outro
Ponto negativo pra alguns pode ser que ele seja muito monótono, a história é meio óbvia com os acontecimentos que vão ocorrendo, então isso pode tornar o jogo meio chato mas eu gostei do jogo mesmo assim
Se não me engano o jogo possui mais de um final, entao talvez isso possa diferenciar a experiencia de um ou outro
Looks good but thats about it