La historia podría haber dado para más, pero no ta mal. La batalla final es una gozada. El juego promete ratas, ¡y vaya si las hay...!
Really tried to get into this, but it just felt like a chore for me to play.
JOGO BOM DO CARAIO, VSFD, SÓ N SUPERO O SEGUNDO
This game is fantastic. I wanted to play it based on hearing two things: it's kind of like The Last of Us and there are tons and tons of rats. Turns out, this game takes all sorts of turns! It starts out like a Last of Us style game. Then, it sort of becomes a puzzle game as you are trying to figure out how to get past many, many rats. Then, it wraps up as a third person action game. My understanding is that this is Asobo's first real game that isn't a port or board game adaptation and I cannot wait to see their follow up.
A Plague Tale: Innocence is a remarkably good-looking video game for a AAA studio. It stands out as one of the best-looking games on the PS4, even rivalling some PS5 exclusives. The visuals are genuinely breathtaking. However, it's worth noting that the game's stunning graphics can sometimes make it challenging to discern certain "gamey" elements, such as items in your inventory and enemy helmets, which are crucial to spot for effective gameplay. While not a major issue, it is notable.
In terms of gameplay, the overall experience is relatively easy. The stealth sections are surprisingly simple, and the enemy AI can be clueless at times. On the other hand, combat is tense, with limited options that make many encounters feel on edge, immersing players even more. Amicia's array of alchemical combinations adds spice to the combat, although not all are equally useful. Nevertheless, this variety keeps the gameplay engaging throughout the relatively short runtime.
The game's greatest strength lies in its dark and atmospheric narrative. The rats are an absolute terrifying threat with a horde of feral beasts just waiting for you to make a mistake. This unstoppable swarm of rats surrounding me as I played the game kept me constantly on edge. The sibling relationship between Amicia and Hugo serves as the emotional core of the game, with character development that is both poignant and well-executed. Despite occasional frustration with Hugo's decisions, he manages to redeem himself by the end.
A Plague Tale: Innocence is a sleeper hit that anyone who appreciates PlayStation's first-party offerings should play. Its beautiful visuals, solid gameplay, and compelling story make it one of the best AA games I've experienced.
In terms of gameplay, the overall experience is relatively easy. The stealth sections are surprisingly simple, and the enemy AI can be clueless at times. On the other hand, combat is tense, with limited options that make many encounters feel on edge, immersing players even more. Amicia's array of alchemical combinations adds spice to the combat, although not all are equally useful. Nevertheless, this variety keeps the gameplay engaging throughout the relatively short runtime.
The game's greatest strength lies in its dark and atmospheric narrative. The rats are an absolute terrifying threat with a horde of feral beasts just waiting for you to make a mistake. This unstoppable swarm of rats surrounding me as I played the game kept me constantly on edge. The sibling relationship between Amicia and Hugo serves as the emotional core of the game, with character development that is both poignant and well-executed. Despite occasional frustration with Hugo's decisions, he manages to redeem himself by the end.
A Plague Tale: Innocence is a sleeper hit that anyone who appreciates PlayStation's first-party offerings should play. Its beautiful visuals, solid gameplay, and compelling story make it one of the best AA games I've experienced.
Extremamente cativante, esse jogo mistura stealth com alquimia de um jeito que eu nunca vi antes, funciona bem demais. E como eu adoro essa atmosfera! A dupla de protagonistas é um show a parte, a relação deles é linda e aquele negócio com os ratos... hmmm, maneiro, tá?
good game
jogão, história zika e a gameplay dos ratos é muito daora
A Plague Tale: Innocence is a title that has never bored me to play: the structure is strongly derivative of The Last of Us, and in fact it works great. However, the original mechanics and development of the rats manages very well to give the game its own identity, even if I never found any particular flashes of creativity. Aesthetically it is very, very refined, even if, here too, it remains on a rather forgettable level.
Speaking instead of the aspect on which the game focuses most, i.e. the plot, I must say that it didn't particularly involve me, even though the concept and the setting had a lot of potential in my opinion. In addition to a dull and uncharismatic plot, the expressiveness of the characters is practically absent, which clashes greatly with the emotion conveyed by the dubbing: this contributed to detaching me even more from the narrative.
The final boss fight is decidedly cringe and out of place.
But, still, I'm curious to play the second one.
Speaking instead of the aspect on which the game focuses most, i.e. the plot, I must say that it didn't particularly involve me, even though the concept and the setting had a lot of potential in my opinion. In addition to a dull and uncharismatic plot, the expressiveness of the characters is practically absent, which clashes greatly with the emotion conveyed by the dubbing: this contributed to detaching me even more from the narrative.
The final boss fight is decidedly cringe and out of place.
But, still, I'm curious to play the second one.
História espetacular e original que resgata um pouco a ideia de tlous, amicia é uma protagonista feroz e intimidadora que usa de suas habilidades de sobrevivência como sua maior arma
A quite unique stealth game with a good story and good puzzles. There are some interesting mechanics with the rats as well. Recommended for the unique experience alone. My only complaints without spoiling anything is a section later on the "cart pushing" section can go to hell.. If you know you know. Otherwise, great story with some unique elements.
Um jogo que não tem o foco na ação, mas cumpre bem o que promete. Fotografia é linda, te faz pensar que você está no jogo, ele é muito imersivo. Juntamente com trilha sonora, são os pontos altos do game. História interessante e no geral é bem executado. Únicas reclamações, são em relação ao gameplay, que nitidamente precisava de um polimento a mais, além dos bugs que estão sempre presentes. Um bom game pra quem curte narrativas imersivas e foco total principalmente em história.
Un juego muy original, con una narrativa interesante e inmersiva, puzles ingeniosos y una mecánica de combate muy diferente, aunque un poco mal ejecutada. Visualmente es una pasada y es un buen inicio para una segunda parte.
Anche questo gioco è stata una sorpresa, avendoci giocato senza aspettarmi quasi nulla.
the kid is to f annoying
Una experiencia contenida que consigue enamorar por su sigilo y ambientación, pero que también flaquea en muchos otros aspectos. Su historia por otra parte enamora y engancha desde el primer momento, así como lo hacen sus personajes.
Muy buen juego, buenas mecánicas. Por momento llegas a odiar a Hugo (personaje infectado), fuera de eso la historia está correcta y se disfruta.
The story is average, but I liked the rats mechanic and how it creates some genuinely disturbing situations throughout the game.
Despite falling into a bit of some pitfalls of current AAA games a bit, this was still a fun game to get through. Will be playing the sequel eventaully when I get it.
This review contains spoilers
Yönetmenler: Kevin Choteau, David Dedeine
Senarist: Sebastien Renard
Önemli Oyuncu: Charlotte McBurney
Geliştirici sayısı: 40 (iddia)
Geliştirme süresi: 3-4 yıl arası (tahmini)
Bütçe: 12.000.000-15.000.000 $ arası (tahmini)
Satış sayısı: 3 milyon civarı (tahmini)
Gelir: 45.000.000-60.000.000 $ arası (tahmini)
+ Seslendirmeler, müzikler ve çevre sesleri.
+ Oyundaki diyalogların iyi olması, kimsenin amaçsız konuşmaması ve sohbetlerde duygularını belirtmesi. (karışım yapmak isteyen Lucas, kardeşini arayan Melie, annesini görmek isteyen Hugo, bizi hastalığın sebebi gören halk ve bizim peşimizde olan kişiler)
+ Bazı vurucu sekanslarda yapılan kamera değişiklikleri. (farelerin yerin altından çıkıp bize saldırması esnasında kameranın uzaklaşıp çevreyi görüşümüze dair etmesi, Vitalis'in beyaz farelerine siyah farelerle karşı koyarken tüm savaşı görmek için kameranın uzaklaşması gibi)
+ Gücünü kullanabilene kadar küçük kardeşimizin gerçekten çocuk gibi hareket edip zaman zaman sorun çıkarması ve ufaklığı dışında neredeyse işlevi olmaması.
+ Etrafta döneme ait eşyalar toplamak ve bunların ne işe yaradığını okuyabilmek.
+ Düşmanların görüş menziline girmediğimiz sürece onları çimlerin içinde veya eşyaların arkasına saklanmış halde gizlice geçebilmek hatta rakibin dikkatini başka yöne çekmek için metallere taş atarak ses çıkarmak.
+ Fareleri oyalamak için tavana asılı etleri aşağıya düşürmek, büyük kutuların yerini değiştirerek kendimize zıplama basamağı oluşturmak, kömürlere yanan taş atarak onları yakıp farelerden korunmak, yük barikatlarının düğümünü kırarak fareleri öldürmek, yanan yük arabasını arkadan iterek farelerin arasında ilerlemek.
+ Halat kullanıp zırhsız kişileri taş atarak öldürebilmek eğer düşmanımız zırhlıysa da onun zırhını düşürmek için kimi zaman düğümlerini hedef almak kimi zamansa zırh eriten karışım kullanmak.
+ Rakip saldırılarından kardeşimizle birlikteyken dahi kaçınabilmek.
+ Grafikler ve hikayeyi bize daha geçiren atmosfer.
+ Hikayede bilmediğimiz fakat öğreneceğimizi umduğumuz bazı gizemlerin olması. (farelerin nereden geldiği, kardeşimizin hastalığı nedir gibisinden)
+ Hikaye anlatımında sinematiklerin kullanılması.
+ Bölüm tasarımlarının iyi olması. (iki taraftan sarıldığımız anlarda çıkış yolu bulabilmek, evimize baskın yediğimiz esnada her oda değişmemizde başka bir düşmandan gizlice uzaklaşmamızın gerekmesi, bölümleri ister rakipleri öldürerek istersek de gizlice geçebilmek)
+ Zehirli iksiri dibimize gelen düşmanların yüzünde patlatarak onları öldürebilmek ve aynı iksiri rakiplerin arkasından gizlice yaklaşarak kullanabilmek.
+ Düşmanların elindeki meşaleleri kırarak farelere karşı savunmasız hale getirmek, ateşi söndüren karışımla belli bir alana farelerin gitmesine sebep olmak.
+ Hikayenin belli bir kısmında hırsız olduğunu anladığımız kişileri görmemiz ve sonrasında da onlarla yollarımızın kesişmesi.
+ Mancınık, değirmen ve şato gibi bölümlerde ekipli bulmacalar çözerek yolumuzu açmak. (bu kısımda q tuşu ile arkadaşlarımızı yönlendiriyoruz ve birlikte yolu açıyoruz)
+ Atıldığı yeri bir süreliğine yakan karışım sayesinde fareleri ortadan kaldırabilmek.
+ Yıldırım gibi doğa olaylarını kullanarak farelerden kaçınabildiğimiz sürede yolu kullanmak.
+ Kömürler için hazırlanmış sistemleri kullanarak fareleri bir çukura doğru itebilmek. (şatoya giden yolu açarken kimi zaman tavana asılı kömürleri {kalıcı değişen} kimi zamansa tabandan çizgisel bir yola sahip kömürleri {sadece tuttuğumuz süreçte değişen sonra başlangıç konumuna dönen} yakıp onların konumunu değiştirerek fareleri çukura atabildik ve bunun için bazen arkadaşımızı q tuşuyla yönlendirdik)
+ Fenerleri kullanıp kendimize fareler arasında ince bir yol açabilmek.
+ Farelerin dikkatini çeken karışımla onları yönlendirebilmek.
+ Zıplama için kullandığımız basamakları aynı zamanda çeşitli nesnelerin konumunu da yükseltebilmek için kullanabilmemiz. (Hugo'nun zehrini durdurmak için aradığımız kitabın bulunduğu yerde zıplama basamağını mekanizmanın altına koyarak yol yapabilmemiz)
+ Emir verdiğimizde arkası dönük düşmanları indirebilen Rodric sayesinde zaman zaman taktikselliğe çeşitlilik katabilmek.
+ Lanet yüzünden Hugo'nun odağını kaybettiği zaman ekranın kararması.
+ Hugo'nun fareleri kontrol etme yeteneği sayesinde düşmanları öldürebilmek ve kendimize yol açmak.
+- Melie'nin kapı ve sandık kilidi kırdıktan sonra açmayı bize bırakması.
+- Bulduğumu eşyalar ile çalışma masasında eşyalarımızı geliştirebiliyoruz ancak bu gelişim pek gözle görünür olmuyor. (taş fırlatma halatımız veya envanterimiz gibi şeylerde ufak değişimler)
- Düşmanlarımızın aynı görünümlerde olması.
- Zıplamak için kullandığımız basamakları çekerken veya iterken karakterimizin oldukça hantal olması ve keskin dönüşler yapamaması.
- Oyunun izin vermediği ufak bir çıkıntıdan bile zıplayamamak.
- Zaten ateş sistemlerini ayarladığımız şatoyu bir kez daha ayarlamak zorunda olmamız. (oyun uzasın diye aynı şeyi tekrar yaptırdılar)
- Oyunun en önemli karakteri Hugo'yu yanında tek bir kişiyle şatomuza yollamaları ve yanındaki kişinin de oyun boyunca hiçbir zaman yalnız hareket etmeyen biri olması.
- Beyni yıkanmış Hugo'yu tam farelerin bizi yemek üzere olduğu anda sarılarak normale döndürme saçmalığı.
- Kötü karakteri yendiğimizi sanıyorken ayaklanıp dostumuza arkasından saldırarak onu öldürmesi gibi bir klişeye tanık olmamız.
- Oyun başından beri bize en güçlü rakibimiz olarak gösterilen kişinin yendiğimiz sıradan düşmanlar kadar basit olması. (oyun bu düşmanla savaşırken süre uzasın diye kendisini 3 kere farelere yem etmeye çalışmamızı istedi)
- Beklenmedik bir baskınla kaybettiğimiz arkadaşın şokunu yaşamak yerine direkt intikam hayallerine dalıp yola çıkmamız.
- Melie ve Lucas düşmanların dikkatini çekip bir eve daldığında onlara yardım seçeneğimizin olmaması.
- Rodric'in yediği oklara rağmen bizi kapının altından geçirmesi ve hemen ardından ölmesi.
- Oyunun sonlarında çimlerin arasına saklanarak kaçma seçeneğimizin elimizden alınması ve bunun yerine oyunun bizi sadece 2 aksiyon mekaniğinden oluşan karakterlerimizle savaşa zorlaması. (taş atma ve farelere yem etme dışında bir silahımız yok)
- Baş düşmanımız olan Vitalis'le yaptığımız savaşta kendisinin gardını düşürdükten sonra oyunun sadece 1 tane taş atmamıza izin vermesi, bu savaşın sırf bu saçmalıktan uzaması ve kendisinin gardını 3 kere düşürmek zorunda olmamız.
- Oyunda hikayeye ve gidişata etki edememek. Hiçbir konuda seçeneğimizin olmaması.
Senarist: Sebastien Renard
Önemli Oyuncu: Charlotte McBurney
Geliştirici sayısı: 40 (iddia)
Geliştirme süresi: 3-4 yıl arası (tahmini)
Bütçe: 12.000.000-15.000.000 $ arası (tahmini)
Satış sayısı: 3 milyon civarı (tahmini)
Gelir: 45.000.000-60.000.000 $ arası (tahmini)
+ Seslendirmeler, müzikler ve çevre sesleri.
+ Oyundaki diyalogların iyi olması, kimsenin amaçsız konuşmaması ve sohbetlerde duygularını belirtmesi. (karışım yapmak isteyen Lucas, kardeşini arayan Melie, annesini görmek isteyen Hugo, bizi hastalığın sebebi gören halk ve bizim peşimizde olan kişiler)
+ Bazı vurucu sekanslarda yapılan kamera değişiklikleri. (farelerin yerin altından çıkıp bize saldırması esnasında kameranın uzaklaşıp çevreyi görüşümüze dair etmesi, Vitalis'in beyaz farelerine siyah farelerle karşı koyarken tüm savaşı görmek için kameranın uzaklaşması gibi)
+ Gücünü kullanabilene kadar küçük kardeşimizin gerçekten çocuk gibi hareket edip zaman zaman sorun çıkarması ve ufaklığı dışında neredeyse işlevi olmaması.
+ Etrafta döneme ait eşyalar toplamak ve bunların ne işe yaradığını okuyabilmek.
+ Düşmanların görüş menziline girmediğimiz sürece onları çimlerin içinde veya eşyaların arkasına saklanmış halde gizlice geçebilmek hatta rakibin dikkatini başka yöne çekmek için metallere taş atarak ses çıkarmak.
+ Fareleri oyalamak için tavana asılı etleri aşağıya düşürmek, büyük kutuların yerini değiştirerek kendimize zıplama basamağı oluşturmak, kömürlere yanan taş atarak onları yakıp farelerden korunmak, yük barikatlarının düğümünü kırarak fareleri öldürmek, yanan yük arabasını arkadan iterek farelerin arasında ilerlemek.
+ Halat kullanıp zırhsız kişileri taş atarak öldürebilmek eğer düşmanımız zırhlıysa da onun zırhını düşürmek için kimi zaman düğümlerini hedef almak kimi zamansa zırh eriten karışım kullanmak.
+ Rakip saldırılarından kardeşimizle birlikteyken dahi kaçınabilmek.
+ Grafikler ve hikayeyi bize daha geçiren atmosfer.
+ Hikayede bilmediğimiz fakat öğreneceğimizi umduğumuz bazı gizemlerin olması. (farelerin nereden geldiği, kardeşimizin hastalığı nedir gibisinden)
+ Hikaye anlatımında sinematiklerin kullanılması.
+ Bölüm tasarımlarının iyi olması. (iki taraftan sarıldığımız anlarda çıkış yolu bulabilmek, evimize baskın yediğimiz esnada her oda değişmemizde başka bir düşmandan gizlice uzaklaşmamızın gerekmesi, bölümleri ister rakipleri öldürerek istersek de gizlice geçebilmek)
+ Zehirli iksiri dibimize gelen düşmanların yüzünde patlatarak onları öldürebilmek ve aynı iksiri rakiplerin arkasından gizlice yaklaşarak kullanabilmek.
+ Düşmanların elindeki meşaleleri kırarak farelere karşı savunmasız hale getirmek, ateşi söndüren karışımla belli bir alana farelerin gitmesine sebep olmak.
+ Hikayenin belli bir kısmında hırsız olduğunu anladığımız kişileri görmemiz ve sonrasında da onlarla yollarımızın kesişmesi.
+ Mancınık, değirmen ve şato gibi bölümlerde ekipli bulmacalar çözerek yolumuzu açmak. (bu kısımda q tuşu ile arkadaşlarımızı yönlendiriyoruz ve birlikte yolu açıyoruz)
+ Atıldığı yeri bir süreliğine yakan karışım sayesinde fareleri ortadan kaldırabilmek.
+ Yıldırım gibi doğa olaylarını kullanarak farelerden kaçınabildiğimiz sürede yolu kullanmak.
+ Kömürler için hazırlanmış sistemleri kullanarak fareleri bir çukura doğru itebilmek. (şatoya giden yolu açarken kimi zaman tavana asılı kömürleri {kalıcı değişen} kimi zamansa tabandan çizgisel bir yola sahip kömürleri {sadece tuttuğumuz süreçte değişen sonra başlangıç konumuna dönen} yakıp onların konumunu değiştirerek fareleri çukura atabildik ve bunun için bazen arkadaşımızı q tuşuyla yönlendirdik)
+ Fenerleri kullanıp kendimize fareler arasında ince bir yol açabilmek.
+ Farelerin dikkatini çeken karışımla onları yönlendirebilmek.
+ Zıplama için kullandığımız basamakları aynı zamanda çeşitli nesnelerin konumunu da yükseltebilmek için kullanabilmemiz. (Hugo'nun zehrini durdurmak için aradığımız kitabın bulunduğu yerde zıplama basamağını mekanizmanın altına koyarak yol yapabilmemiz)
+ Emir verdiğimizde arkası dönük düşmanları indirebilen Rodric sayesinde zaman zaman taktikselliğe çeşitlilik katabilmek.
+ Lanet yüzünden Hugo'nun odağını kaybettiği zaman ekranın kararması.
+ Hugo'nun fareleri kontrol etme yeteneği sayesinde düşmanları öldürebilmek ve kendimize yol açmak.
+- Melie'nin kapı ve sandık kilidi kırdıktan sonra açmayı bize bırakması.
+- Bulduğumu eşyalar ile çalışma masasında eşyalarımızı geliştirebiliyoruz ancak bu gelişim pek gözle görünür olmuyor. (taş fırlatma halatımız veya envanterimiz gibi şeylerde ufak değişimler)
- Düşmanlarımızın aynı görünümlerde olması.
- Zıplamak için kullandığımız basamakları çekerken veya iterken karakterimizin oldukça hantal olması ve keskin dönüşler yapamaması.
- Oyunun izin vermediği ufak bir çıkıntıdan bile zıplayamamak.
- Zaten ateş sistemlerini ayarladığımız şatoyu bir kez daha ayarlamak zorunda olmamız. (oyun uzasın diye aynı şeyi tekrar yaptırdılar)
- Oyunun en önemli karakteri Hugo'yu yanında tek bir kişiyle şatomuza yollamaları ve yanındaki kişinin de oyun boyunca hiçbir zaman yalnız hareket etmeyen biri olması.
- Beyni yıkanmış Hugo'yu tam farelerin bizi yemek üzere olduğu anda sarılarak normale döndürme saçmalığı.
- Kötü karakteri yendiğimizi sanıyorken ayaklanıp dostumuza arkasından saldırarak onu öldürmesi gibi bir klişeye tanık olmamız.
- Oyun başından beri bize en güçlü rakibimiz olarak gösterilen kişinin yendiğimiz sıradan düşmanlar kadar basit olması. (oyun bu düşmanla savaşırken süre uzasın diye kendisini 3 kere farelere yem etmeye çalışmamızı istedi)
- Beklenmedik bir baskınla kaybettiğimiz arkadaşın şokunu yaşamak yerine direkt intikam hayallerine dalıp yola çıkmamız.
- Melie ve Lucas düşmanların dikkatini çekip bir eve daldığında onlara yardım seçeneğimizin olmaması.
- Rodric'in yediği oklara rağmen bizi kapının altından geçirmesi ve hemen ardından ölmesi.
- Oyunun sonlarında çimlerin arasına saklanarak kaçma seçeneğimizin elimizden alınması ve bunun yerine oyunun bizi sadece 2 aksiyon mekaniğinden oluşan karakterlerimizle savaşa zorlaması. (taş atma ve farelere yem etme dışında bir silahımız yok)
- Baş düşmanımız olan Vitalis'le yaptığımız savaşta kendisinin gardını düşürdükten sonra oyunun sadece 1 tane taş atmamıza izin vermesi, bu savaşın sırf bu saçmalıktan uzaması ve kendisinin gardını 3 kere düşürmek zorunda olmamız.
- Oyunda hikayeye ve gidişata etki edememek. Hiçbir konuda seçeneğimizin olmaması.
odiei a furtividade dele e porra nada legal morrer pra ratos
This review contains spoilers
I was surprised at how good of a game this was. It isn’t perfect, but the game set such a dark and haunting atmosphere and had very likable characters. It lost some of its charm towards the end for me, but overall it was a very fun game and I had a blast getting the Platinum Trophy.
Fun stealth game. Enjoying thus far
I played this game in French because the accented English annoyed the piss out of me et quand j'ai fini, bah c'etait mieux mais le jeu c'est pas trop bon encore
decent walking sim with engaging story but annoyingly repetitive at times
Que jogo meus amigos 🥰
Um combate totalmente focado no stealth, gostei bastante! Um dos melhores jogos do gênero medieval, uma ambientação foda pra caramba.
I had a great time with the first "A Plague Tale" game !
Granted, it feels rough around the edges in a bunch of ways. Some tinier (overlapping voices in dialogues, some unbalanced gameplay mechanics) and some bigger (the game drags in the last half, the presentation and voice acting can be spotty).
But overall, the relationship of the main siblings works quite well ! It doesn't aim to be as deep and nuanced as a "Last of Us" and that's fine. It succeeds in what it's trying to do, and I cared way more than I thought I would about the cast.
The game is mostly puzzles rather than action sequences which I quite enjoyed, no matter how simple they were. They always had me thinking at least a little, and there's surprises until the very end which I didn't expect.
Although it's not the best game ever, it was a welcome little adventure that had some great, if clumsy ideas. Can't wait to see where the second one goes !
Granted, it feels rough around the edges in a bunch of ways. Some tinier (overlapping voices in dialogues, some unbalanced gameplay mechanics) and some bigger (the game drags in the last half, the presentation and voice acting can be spotty).
But overall, the relationship of the main siblings works quite well ! It doesn't aim to be as deep and nuanced as a "Last of Us" and that's fine. It succeeds in what it's trying to do, and I cared way more than I thought I would about the cast.
The game is mostly puzzles rather than action sequences which I quite enjoyed, no matter how simple they were. They always had me thinking at least a little, and there's surprises until the very end which I didn't expect.
Although it's not the best game ever, it was a welcome little adventure that had some great, if clumsy ideas. Can't wait to see where the second one goes !
I like this game
it's alright from a narrative standpoint, the gameplay is kinda easy all the way through, but gets a bit annoying after a while.
I don't have much to say about this one, but i'll admit that was at least an interesting experience. Small edit here, but i REALLY loved the stealthy aspect stuff and sling usage!!
I don't have much to say about this one, but i'll admit that was at least an interesting experience. Small edit here, but i REALLY loved the stealthy aspect stuff and sling usage!!