It is a game that can be considered as a kind of military simulation game where you fight against enemies in duplicate locations on a huge but empty map. Definitely don't play unless you have friends, otherwise you may get bored. You can go stealth or stern with different types of classes, and the game's variety of cosmetics and weapons is quite sufficient. In terms of story, it has a lot of boring side missions, and the main missions are no different from the side missions. Raid the place at point A, save someone, travel miles just to talk to someone, then return to point A and they will tell you the location of point C. Just great. As for the bosses, except for the last boss, the rest are no different from normal enemies, all they have to do is take a single bullet to the head. You have to do side quests to progress in most parts of the game, and there are very few main quests. You can finish the game in a short time by just doing the main quest, and since Ubisoft put more than half of the game's content in DLC and season passes, there is not much left. As a result, Ghost Recon Breakpoint could have been a more successful game if more attention had been paid to the main missions and if it had not buried all of its content in DLC and season passes, because it is an enjoyable game in terms of gameplay, but the boring story and mission design and the fact that it is constantly repetitive (which is Ubisoft's general problem) make the game easily difficult. It can get boring. As I mentioned, you can have a fun and easier experience with your group of friends, so I recommend playing co-op.

Lan ben buna inceleme yazmayı unutmuşum

Objektif bir gözle baktığımızda bu oyun 10 puanlık bir oyun mudur bilmiyorum. Açıkçası hiç umurumda da değil. Ben bu oyuna ilk çıktığında 1 saat bakıp kapatmıştım. Sonra ta 2023 sonunda dönüp bitirdim. Tatlı Cel-shaded görsellik de ortalama bir hack and slash oynayacağımı düşünürken oyun beni hiç tahmin etmediğim yerlerden vurup kendine bağladı adeta.

Öncelikle oyunun en iyi yaptığı şey açık ara görselliği. Oyunun harika bir görselliği var. Hem bu görsellik hem de karakterlerin kendileri artık 7. Nesil de kalmış olan o eğlenceli punk havasını ve karakterlerini çok güzel yansıtıyor. Bu tarz bir şeyden çok uzun süredir mahrumdum ve bu oyun bir anda bununla çıkıp gelince çok mutlu oldum.

Hikaye ve karakterler tam olması gerektiği gibi oyunun havasına çok uygunlar. Aralarında yeteri kadar etkileşim var ve oyunun sonuna geldiğinizde bir ekip olduklarını hissedebiliyorsunuz. Hiçbiri aşırı derin tipler falan değiller ama arkadaşlık konseptini içerisinde bulundukları evrende gayet güzel işlenmişler. Oyunun mizah anlayışına da genel olarak beğendim. Yer yer güldürmeyi başardı. Müzikler konusunda da oyun çok başarılı. Harika bir punk albümü yapmışlar. Tüm oyun yerinizde durmadan hoplaya zıplaya oynuyorsunuz.

Oynanış açısından da oyun gayet çeşitli ve eğlenceli. Sırf kendi combolarınız ve özel hareketleriniz bir yana ekiptekilerin de hem savaş içerisinde hem de platform ve bulmaca anlarında aktif olarak kullanılabilmeleri çok güzel bir çeşitlilik katıyor. Oyunun ritim özelliği düşmanlarda ve özellikle bosslar da çok iyi kullanılmış. Çeşitli ritim sekanslarının savaşlara dahil olması çok güzel olmuş. Hem çeşitlilik katmış hem de daha eğlenceli yapmış savaşları. Bossların kendilerini de hem zorluk hem dizayn olarak baya başarılılar. Oynanış anlamında bu oyun bir dmc kadar falan derin bir oynanış sunmuyor. Ama o kadar derin olmamasına rağmen acayip eğlenceli olabilmeyi başarıyor ki buna yetiyor.

Kısacası ben bu oyuna bayıldım. Karakterleri, görselliği, müzikleri ve o özlediğim o eğlenceli rockstar/punk havası ile acayip güzel bir oyun. Beni bu kadar çok eğlendirdiği için bastım 10 puanı.

(Bu incelemeyi orijinalinden bağımsız, sanki yeni bir oyunmuş gibi yazacağım çünkü esksiini yakın bir dönemde oynayabilme fırsatım olmadı.)

Resident Evil 4'ü bir yemeğe benzetmek isteseydim büyük ihtimalle içli köfteye benzetirdim.
İçli köfte, bulgur ve kıyma gibi farklı tatları bir araya getirerek lezzetli bir yemek olmayı hedefler. Fakat içli köfte, sadece kıyma ve bulgurdan oluşan bir yemek olarak kalmaz, aynı zamanda Türkiye için kültürer bir sembol görevi görür. En önemlisi, içli köfte yapımı ustalık gerektirir. Önüne gele biri iyi bir içli köfte yapamaz, çünkü iyi bir içli köfte tecrübe ve ustalık gerektirir.

Niye içli köfte hakkında bu kadar konuştum anlamamış olabilirsiniz. Az önce içli köfteden bahsederken aslında Reisdent Evil 4'ten de bahsediyordum.

İçli köfte nasıl bulgur ve kıymanın harmanlaması ile ortaya çıkıyorsa, Resident Evil 4'de hayatta kalma ve aksiyon elementlerinin harmanlanması ile ortaya çıkıyor. Oyunun ilk saatleri mermi sayısına bile dikkat eden, olabildiğince düşmanlardan uzak durup hayatta kalmaya çalışıyorsunuz. Oyunun ilerleyen kısımlarında elinde her türlü silahla gezen bir süper askere dönüşüyorsunuz, bununa yetinmeyip düşmanlara bıçak ve tekmeleriniz ile Street Fighter komboları çıkartıyorsunuz. Dediğim gibi; içli köfte için bulgur ve kıyma neyse, Resident Evil4 için hayatta kalma ve aksiyon aynı şey.

İçli köftenin bir kültürel sembol görevi gölmesi onun lezzetini etkilemiyor. Aynısı Resident Evil 4 için geçerli, oyun dünyasında bıraktığı etki oyunun kalitesini etkilemiyor. Ama bundan bahsetmezsem ayıp olurdu çünkü... öyle işte. İçli Köfte ve Resident Evil 4 arasında bağlantı ararken aklıma bu geldi.

İçli köftenin ustalık gerektirmesi, Capcom'un ne kadar taşaklı bir şirket olduğunu ve başka bir şirketin aynı oyunu yapamayacak olmasına benzer. Ciddi anlamda, bu adamlar uzun süredir ıskalamıyor. Resident Evil remakeleri ile çok güzel bir formül ürettilerr. Aynı formulun suyunu çıkarmadan, yenilikler getire getire çıkartıyorlar oyunları. Remakelerden en az beğeni alan 3. oyun bile çoğu zaman oyunun süresi üzerinden eleştiri alıyor. Capcom biraz açgözlü olsa da, Street Fighter 6'da 20 dolara avatar skini satsa da yaptıkları oyunlarla gerçekten şov yapıyorlar. Umarım bu gidişatlarını korurlar, ve belki... çok düşük bir ihtimalle yeni Mega Man oyunu yaparlar :(

To tell the truth, Alan Wake is not a series that I like very much. If you look at my review of the first game, I said that I found it boring and very repetitive. But Sam Lake must have loved the series so much that, even after 13 years, he finally managed to get the necessary budget from Epic Games and make the second game. As for the game, well, it still has scenes as boring as the first game and lots of extended dialogue. This must be one of Remedy's main problems, because they really fail at presentation. Although the story is interesting, the immersion part undermines the flow of the story with too much dialogue and too many notes. Okay, the game is Alan Wake, and collecting the manuscripts and delving into the details of the story plays a fundamental role in this game, as it did in the first game. But beyond that, elements such as mindscape and profiling, which came in the second game, again undermined the flow and caused me to burst out of boredom at times. Of course, we use this mindplace that I mentioned mostly with the second character of the game, Saga Anderson, for many detective works such as establishing relationships between evidence and events on the evidence board and interrogating suspects. Saga is an FBI agent and sets out to Bright Falls to re-investigate the forgotten Alan Wake case after the emergence of some rituals and dark entities that occurred 13 years after the first game. And in this adventure, she discovers unknown secrets about himself and Alan Wake. They made a smart decision by setting the story in the same time period as the release of the two games. As a sequel, the first game was quite open-ended and ended with a structure suitable for the second game. That's why the story of the second game didn't feel forced and appeared with a scenario that wasn't bad at all. By deciding to combine universes with Control, Remedy seems to have moved the story to a more logical place. The characters and names we are familiar with from Control appear in this game as well. Although sometimes I would like it to be a more linear game with a structure that focuses only on Alan Wake instead of two characters, both characters have their own entertaining sequences that are not boring. Both characters have different weapons and different features that you can use. Especially Alan Wake's location changes with different scenarios were very nice puzzle sequences. But in terms of combat, the shadow enemies in Dark Place are a pain in the ass and most of the time I didn't even bother fighting them, which was one of the only elements that undermined the gameplay. However, unlike Wake, the combat in Saga was more fun and it was more fun to fight with cult members and many bosses instead of some kind of shadowy creatures (which, according to the story, is Saga, the hero of this game, so this choice does not seem unreasonable). The game has a much more refined and enjoyable combat than the first game. Although there is not as much light weapon variety as in the first game, an enjoyable combat mechanic makes up for this. And unlike the first game, the game increases the tension even further by presenting the survival horror genre in a structure where you may have difficulty with limited resources and multiple enemies and sometimes have to escape from the enemy. However, as in the first game, the weapon variety is low and this makes the gameplay repetitive. I expected there to be more combat mechanics. Another thing I complain about is jumpscares. Why do jumpscares appear when I pick up an item, open a door, or even when I DO NOTHING but just WALK? I mean, when it first happened, it might be scary, but when I saw the same jumpscares over and over again, I didn't even react anymore and just looked at the screen with a straight face. And I think it was an unnecessary effort to create an atmosphere of forced fear. If I talk about the story again, the game did not end where I expected it to end, it ended in a much duller way by being extended unnecessarily, and this left a lower impact than it should have after finishing the game. And instead of replaying the game in ng+ to change the ending, why can't I change the ending with my preferences the first time I play? The game is again open-ended and ended without explaining the mysteries of many characters. Of course, if the 3rd game is coming, these will be covered up, but if not, there will be serious gaps in the story. The last thing I would praise is that a tremendous job has been done on the graphics and lighting of the game and the game really feels like a new generation game. The game also has a wide range of music and a very successful album (there is even a music video made for the game). In conclusion, the game is one of the most successful games of 2023, there is no doubt about it, but many of the elements I mentioned above made it difficult for me to enjoy the game. Of course, it was a game that I did not regret playing in the end, but Alan Wake is Alan Wake as always and you will enjoy this as much as you enjoyed the first game. If a new Alan Wake game comes out, I will definitely play it because I am seriously curious about where the story will go, but I also know that I will be bored. It's a bit complicated, but you get the idea.